Vrijheid van godsdienst?

Hoe ver reikt het recht op vrijheid van godsdienst? Mag die vrijheid het recht op leven aantasten? Gaat het recht op godsdienst boven het recht op leven? Kun je wel genieten van het recht op godsdienst als je niet leeft?

Deze vragen staan in het artikel in DWT van 22 maart 2010. Een twintigjarige jongen sterft na een verkeersongeval omdat zijn ouders vanwege hun geloof (Jehova’s getuigen) bloedtransfusie afwijzen.
Hij was minderjarig, de beslissing lag bij zijn ouders. Maar wie geeft ouders het recht over het leven te beschikken, zelfs al is het je eigen kind?
Als ik abortus pleeg, pleeg ik moord (dat geloof ik persoonlijk). Als ik nalaat alles te doen om iemand in leven te houden, hoe noem je dat dan? Heeft dit God’s goedkeuring? Is het leven niet meer waard dan de wet? In de bijbel staat dat je alles mag hebben, alle mogelijke offers mag brengen om God te behagen, maar als je de liefde niet hebt, dan heb je niets.

In 1 Corinthiërs 13 legt Paulus ons uit hoe belangrijk liefde voor God is:
“Al ware het, dat ik met de tongen der mensen en der engelen sprak, maar had de liefde niet, ik ware schallend koper, of een rinkelende cimbaal.
 Al ware het, dat ik profetische gaven had, en alle geheimenissen en alles, wat te weten is, wist, en al het geloof had, zodat ik bergen verzette, maar had de liefde niet, ik ware niets. Al ware het, dat ik al wat ik heb tot spijs uitdeelde, en al ware het, dat ik mijn lichaam gaf om te worden verbrand, maar had de liefde niet, het baatte mij niets.”

Door van je kind te houden en er voor te zorgen, het kind dat je van God hebt gekregen, toon je je liefde aan God. De vraag die bij mij rijst, is: voor wie hebben de ouders gekozen? Voor God? Of voor zichzelf? Hebben ze hun eigen hachje gered? Ze zijn gehoorzaam geweest aan hun geloof  en verwachten in het hiernamaals te belanden. Maar wat wilde God? En wat wilde hun zoon voor zichzelf? 

We zullen het nooit weten, want hij heeft helaas de kans niet gekregen om te kiezen.