Ik word doodgegooid met kettingbrieven. Niet die schattige briefjes van vroeger die je dapper tien keer overschreef om ze de volgende dag, licht beduimeld, aan je vriendinnetjes te geven. Wat was de clou eigenlijk? Ging het om de vriendschapsbetuiging die er in de briefjes stond, of om het feit dat je de trotse bezitster was van tien (10!) vriendinnen? Want op elk briefje moest er een naam en je moest ze persoonlijk overhandigen!
Nee, de kettingbrieven die ik ontvang zijn e-mails met als titel: Re. FW: DOORSTUREN AUB!!!!! , gevolgd door een eindeloze stroom e-mailadressen. Wanneer ik de moed heb opgebracht om langs al die namen naar beneden te scrollen – wat soms écht wel even kan duren – ontdek ik met enige moeite het onderwerp. Dat kan variëren van een mierzoete vriendschapsbetuiging of een overdenking – al dan niet doorregen met volledig uit hun verband gerukte bijbelteksten – tot hartverscheurende hulpkreten van Amina uit Botswana of Radhna uit Lahore. Zelfs de tranen van Obama zijn me menigmaal toegestuurd. Al deze mails moet ik doorsturen om de vriendschap tussen mij en de afzender te bevestigen en te bestendigen. Ik moet in ‘slechts 60 seconden maar’ tot tranen toe geroerd zijn door het leed van een meisje in het verre Afrika dat al langer dan acht jaar elk moment kan sterven omdat ze lijdt aan terminale kanker. Wakker moet ik liggen van de mensonterende leefomstandigheden van een mishandelde vrouw in India die onherroepelijk zal sterven als ik niet minstens vijftienmaal de mail doorstuur. Wil ik dat op mijn geweten hebben? Hoe komt het trouwens dat ze nog niet dood is? Misschien door al die anderen die de noodkreet wél doorsturen?
Bij het leed van de wereld dat bij me binnenkomt via het oppermachtige internet mag ik geen vragen stellen. DOORSTUREN AUB!!! schreeuwen de hoofdletters die zich begeleid weten door evenzovele uitroeptekens. BILL GATES STORT EEN DOLLAR VOOR ELKE MAIL DIE VERZONDEN WORDT. Strijk je hand over je hart, aarzel niet!! Pak je muis, make a difference en druk op send!!!!!! Binnen 13 seconden, 7 dagen of 40 uren zal je iets geweldigs overkomen.
Ben je daarentegen harteloos onverschillig, is je hart verhard voor onbekenden waarvan de naam eindigt op .com, .net of .org, pas maar op! Het vreselijkste onheil zal je treffen, je computer zal crashen, je zal je vrienden verliezen of, nog veel erger, al je geld. GEEF, MAIL, SEND OR DIE!!!!
I send this especially for you, Dear claudett.debruin@gmail.com, please pass this on en stuur het vooral naar die dierbare vriendin die deze onzin naar je stuurde, zodat ze weet dat je van haar houdt.
Bij het leed van de wereld dat bij me binnenkomt via het oppermachtige internet mag ik geen vragen stellen. DOORSTUREN AUB!!! schreeuwen de hoofdletters die zich begeleid weten door evenzovele uitroeptekens. BILL GATES STORT EEN DOLLAR VOOR ELKE MAIL DIE VERZONDEN WORDT. Strijk je hand over je hart, aarzel niet!! Pak je muis, make a difference en druk op send!!!!!! Binnen 13 seconden, 7 dagen of 40 uren zal je iets geweldigs overkomen.
Ben je daarentegen harteloos onverschillig, is je hart verhard voor onbekenden waarvan de naam eindigt op .com, .net of .org, pas maar op! Het vreselijkste onheil zal je treffen, je computer zal crashen, je zal je vrienden verliezen of, nog veel erger, al je geld. GEEF, MAIL, SEND OR DIE!!!!
I send this especially for you, Dear claudett.debruin@gmail.com, please pass this on en stuur het vooral naar die dierbare vriendin die deze onzin naar je stuurde, zodat ze weet dat je van haar houdt.
Mijn hand rust op mijn muis, de cursor beweegt richting delete. Ben ik één van de hartelozen, what about Amina in Botswana en Radhna in Lahore, mijn dierbare vrienden die de moeite hebben genomen om de met zorg uitgezochte mail naar mij (en al die anderen) te forwarden? Ben ik straks ook schuldig aan hún onheil?
De twijfel slaat toe: geld kan ik altijd gebruiken. ALTIJD!!!! Een partner zou ook welkom zijn. Stom: als ik die mail van gisteren niet had gedelete, maar zevenmaal had doorgestuurd en daarna op F6 had gedrukt, had ik Zijn Naam kunnen lezen op mijn scherm.
Maar ik verman mezelf en druk op delete waarmee ik in een fractie van een seconde alle vriendschap, geluk en liefde naar de digitale prullenbak verwijs. Angstig hou ik mijn adem in: ben ik nu gedoemd tot een leven van ellende en eenzaamheid?
Lang duurt het niet: ik herinner me dat vanmorgen die leuke man in de boekwinkel naar me heeft gelachen en dat gisteravond mijn aangenomen kleinzoon allerliefst op me heeft gekwijld toen hij zijn mollige handjes om mijn hals sloeg. Copy that.
Lang duurt het niet: ik herinner me dat vanmorgen die leuke man in de boekwinkel naar me heeft gelachen en dat gisteravond mijn aangenomen kleinzoon allerliefst op me heeft gekwijld toen hij zijn mollige handjes om mijn hals sloeg. Copy that.
