In het nieuws vandaag, maandag 6 juni: 'De prijs van groenten dreigt door de regen te verdrievoudigen.'
Na lang hoef ik me daar geen zorgen over te maken. Ik plant weer zelf! Niet zo veel als ik vroeger deed, maar meer dan genoeg voor eigen gebruik.
Toch heeft het zin even stil te staan bij zulke berichten. Wanneer je zelf plant, kan je je goed inleven in de strijd van de landbouwers, een struggle die niet ophoudt, maar die elk seizoen weer terugkeert.
Ook ik ondervind schade door de regen, maar omdat ik vooral de kwetsbare groenten in bakken plant, kan ik ze verplaatsen als er op een bepaalde plek teveel water is. Helaas staan mijn sopropoplanten in de klei en ik zie de bladeren langzaam geel worden. Mijn okers hebben al veel te lang natte voeten en elke dag hoop ik dat het goed mag gaan. Ze brengen wat minder op, gelukkig is het nog steeds genoeg voor eigen gebruik.
Maar ik heb geen gebrek aan groenten en hoef dus ook niet driemaal de prijs te betalen. Conclusie: het is zinnig om een moestuintje aan te leggen. Ik vermors ook minder. Correctie: ik vermors helemaal geen groenten meer! Het wilde weleens voorkomen dat ik groenten oud liet worden in de groentenla. Het was maar geld dat ik weggooide. Maar wanneer je zelf de planten heb opgekweekt, gooi je geen geld weg, nee, je dumpt je zweet, je rugpijn, je vieze nagels, je verwachting, je pride & joy in de vuilniston. Je gooit je 'kindjes' weg! En dat kan niet! Een echte groentenkannibaal eet elk kindje op en vermorst niets! Zelf niet als ze een keertje aanbranden. Maar gelukkig is die groentenla meestal leeg. Want alles is vers. Met de regendruppels er nog op.
