Suriname geeft voor Haïti

Al een week is onze televisie geen doos van ontspanning meer, maar een doos van Pandora. Naast alle gebruikelijke ellende is er Haïti. Hoeveel leed kan een mens hebben?

De wereld komt in actie. Collectes, bemoedigingsdiensten, solidariteitsverklaringen, maar vooral donaties. Want dat is nodig: geld, veel geld. Alle beetjes helpen.

Op woensdag 20 januari hadden we een radio- en teleton. Vrijwilligers van het Rode Kruis hebben zich ingezet voor vreemden in nood. Want dat ontredderde gezicht op tv zou je moeder kunnen zijn, of je kind, of wel je hele familie. Dus je helpt, en je zet je in. Belangeloos. Iedereen doet mee. Ook en vooral verslaggevers. Die moeten tenslotte het volk oproepen, mobiliseren en informatief en aangenaam bezig houden tijdens de lange uren van de ‘ton’. Ja, en als je vanaf zes uur ’s morgens moet praten, dan kan het voorkomen dat je in herhaling treedt, of dat je af en toe klinkklare onzin uikraamt. Zo verkondigde een jonge, enthousiaste omroeper de hele morgen dat het niet uitmaakt hoeveel je geeft, zolang je maar geeft. Hij had gelijk: alle beetjes helpen. Maar hij moest meer uren vullen en toen zei hij dat je een goed gevoel krijgt als je geeft. Weer raak: het is zaliger te geven dat te ontvangen. Maar hij moest nóg meer uren vullen en toen verkondigde hij - nogmaals - dat het niet uitmaakt hoevéél je geeft, en wát je geeft, en riep toen met de brede kant van zijn eetmond dat het tenslotte om het gevoel gaat. Het goede gevoel. Dáár gaat het om, mensen!
Wat een flauwekul. Je zal je huis verlaten met een groen uitgeslagen stuiver die je tussen de kussens van je bank hebt opgevist, die klingelend in een bus gooien alleen maar om een goed gevoel. Je wil je graag, heel graag zelfs, goed voelen, maar je bent te beroerd om eens een dag geen krant te kopen zodat je tenminste één SRD in de bus kan gooien. Waarom zou je, als iemand de hele morgen verkondigt dat het daar niet om gaat. Maar om hoe jíj je voelt, om hoe wíj ons voelen.
Zijn we zulke egoïsten dat we over de magere, gekwelde ruggen van de Haïtianen óns gevoel voorop stellen? Wat is in zulke situaties onze drijfveer?
 Je kunt zoveel andere dingen doen om je goed te voelen. Je kan een stuk chocola eten, je kan seks hebben, je kan rondjes gaan lopen in de Cul. Maar probeer ook te geven als je je erna niet goed voelt, als je eigenlijk een vette hamburger wou kopen met die tien SRD. Of als je je werkdag uit pure ellende moet beginnen met het werk waarvoor je bent aangenomen, omdat je geen krant hebt om te lezen. Omdat je die ene SRD in de bus hebt gegooid. Voor de mensen in Haïti.