Een nieuwe liefde

Ik heb een nieuwe liefde. Een veel betere partij dan die lummel die ik heb afgedankt, alleen moet ik hem nog leren kennen. Ik moet erachter komen hoe hij in elkaar zit, what makes him tick and what turns him on. En geloof het of niet: dat is af en toe zo vermoeiend dat ik terugverlang naar die ene waarvan ik alle kwalen ken en die ik naar mijn pijpen kon laten dansen.
Mijn nieuwe vlam is jong en verleidelijk en onze verbintenis houdt zoete beloften voor de toekomst in. Het heeft even geduurd voor ik zijn gewoonten onder de knie had. Nu beroer ik hem met zachte aanrakingen op precies de juiste plaatsen en hij reageert meteen. Tevreden constateer ik dat ik ook hem naar mijn hand kan zetten, hij doet wat ík wil. Hij maakt me wakker wanneer ik hem dat opdraag, hij maakt mijn boodschappenlijstjes (nee, de boodschappen moet ik nog wel zelf halen) en hij houdt zeer efficiënt mijn agenda bij.

Nadat ik de afgelopen weken net iets te vaak werd geconfronteerd met telefoonstoringen, hakte ik de knoop door: internet moest er komen op mijn mobiel en wel meteen. Nooit meer zou ik het slachtoffer worden van een communicatiekortsluiting. Stad en land heb ik afgelopen om een USB-kabel voor mijn trouwe Nokia. Overal waren ze nét uitverkocht, mevrouw. De beslissing voor een nieuwe telefoon was snel gemaakt. Mijn zoon was extatisch en ik steeg in zijn achting: zijn moeder was nog maar net een weblog gestart, was op Facebook gegaan, en nu dit?
Hij nam me bij de hand en zweefde met me naar een cell-shop waar we een half uur lang verkeerd werden geïnformeerd door een ongeïnteresseerde dame die net zo goed slippers had kunnen verkopen op de markt. Na veel uitleg en nog een half uur later was ik de trotse bezitter van een telefoon waar ik niets van begreep, de dame ook niet en mijn pinpas nog minder. Maar ik heb doorgezet: het was voor een goed doel. Mijn zoon nam vrijwillig de taak op zich het wonder der techniek gebruiksklaar te maken voor zijn up-to-date moeder die het de volgende dag zowat uit zijn handen moest rukken.

Nog steeds begrijp ik af en toe niets van mijn schat, van mijn stoere touch screen. Maar hij laat zich mijn handelingen welgevallen, ik fluister hem van alles in het oor en hij danst naar mijn pijpen. Slimme jongen, mijn smartphone.